Cees van der Pluijm  -   SONSBEEKSONNETTEN 29

WINTERPARK Je ademt witte wolken uit Het park spreidt als een winterbruid Nog blinkend, haast onaangeraakt Een wereld van gedempt geluid Waarin je voetstap knisperkraakt Waarin je kinderziel ontwaakt Je weet dat het niet duren zal: (Als al het ongerepte schoons) Straks vliedt als water naar het dal Wat uit de lucht viel als kristal De wereld kreeg iets ongewoons De vaders werden weer als zoons Dit moest de sneeuw zijn van hun jeugd O winterpark, o kindervreugd...

| index | actueel | curriculum | bibliografie | gedicht | column | foto's | reageren | sitemap |