1993
Je had haast alles meegemaakt
De dag gevierd, de nacht gebraakt
Je schreef je boeken, zong je lied
Je leefde niet voor je verdriet
Werd soms door het geluk geraakt –
De toekomst lag in het verschiet
Haast veertig jaar in dit bestaan
Misschien nog veertig jaar te gaan
Maar wat er van je werk beklijft
En of je nog herinnerd wordt
Of alle bloei voorgoed verdort
Dat weet geen sterveling – je blijft
Hooguit een kruimel op een schort
En hij verwaait die dit nu schrijft
 |