Cees van der Pluijm  -   MOMENTEN 13

1990


Je kwam van ver, je was je wild geschrokken
Je koorts was hoog, je evenwicht verdween
Je was langs menig specialist getrokken

Maar wat de kwaal behelsde, wist haast geen
Toen sprak de prof: een virus (waterpokken)
Dat in je hoofd als gordelroos verscheen

En net toen jij je bed verlaten kon
Begroette hij de Kaapse zomerzon:

Verzoening leek een niet te nemen stap
Na 26 jaar gevangenschap
En overal de dreiging van geweld

Mandela heeft een grootse daad gesteld
Superieur aan heel die blanke hap
Een hedendaagse heilige, een held


 

 
vorige gedicht volgende gedicht


| index | actueel | curriculum | bibliografie | gedicht | column | foto's | reageren | sitemap |