Cees van der Pluijm  -   SONSBEEKSONNETTEN 18

HET LORENTZMONUMENT De bronzen man kijkt voor zich heen Geruggesteund door grijs beton Hij denkt, hij staart: het park, de stad Zijn blik verhardt in groen en steen Hij blakert in de zomerzon Ziet fietsers jagen langs het pad Blijft immer statig en sereen Maar wat hij doen zou als hij kon: Des winters met de sleetjes mee Als kind weer van de heuvel gaan Verliefd zijn bij het licht der maan Dwaas dansen op een bal-masqué Of achter dit, zijn monument Dat doen wat niemand van hem kent

| index | actueel | curriculum | bibliografie | gedicht | column | foto's | reageren | sitemap |