Een halfslaap die de grenzen laat vervagen
Maakt beelden los die vastgeketend leken
Gezichten, stemmen komen bij het breken
Van dag en nacht de schijn van rust belagen
Je was op school, toch was het tien jaar later
En alle vrienden spraken vreemde talen
Ze kwamen uit verschillende verhalen
En mengden zich als druppels inkt in water
En dan geschreeuw, een lang vervlogen ruzie
Zo actueel als nooit; daar is je vader
Hij kwijlt, de aders zwellen op zijn hoofd
Nog nooit heeft hij in wie jij was geloofd
In droom en strijd slechts komen jullie nader
Ontwaken maakt een eind aan de illusie
