DE WEG NAAR GELUK (september 2003)
Feuilleton in drie delen
TWEE
Natuurlijk had Jérôme ook met vakantie kunnen gaan. Een maand werken en een paar weken weg zat er voor iedereen in. Maar wat moest hij doen? Een reis boeken bij de Gay Krant en tussen te oude zonnebanksnorren aan een Spaans strand gaan liggen of in een bungalowpark met cocktails bij het zwembad hangen? Getsie. Nee, Jérôme zou in eigen land, in eigen stad zijn lusten gaan botvieren, voor het eerst, maar wel heftig, cool, vet.
Eenmaal thuis was hij de mislukking van zijn eerste parkbezoek snel vergeten. Die Marokkaantjes zouden inmiddels hun portie besmet sportzaad wel binnenhebben, als de ijverige Wim ze niet had kunnen redden. Jérôme ging het anders aanpakken: de pc! Een chatbox! Via google had hij er snel een te pakken en na twintig minuten inloggen was hij binnen. Druk hier.
Ferdi, tikte Jérôme in. En nu een profiel: 21/188/59, gbbs, student, ervaren, zoekt leuke, slanke jongen, gbbs, voor chat en date, <25.
Dat moest toch lukken? Jérôme hoefde niet lang te wachten. De boxjes naast zijn beeldscherm gongden dat het een aard had. Maar zouden ze nou echt niet kunnen lezen? De eerste die zich meldde, was een man van 58 die hem meteen uitnodigde om langs te komen. «Is 21 je leeftijd of zijn dat cm?» schreef hij ook nog. Jérôme had zich nooit gemeten, maar het was een ruime handvol, wist hij uit ervaring. En twee handen kon hij ook nog wel aan.
Een andere deelnemer zei dat hij twintiger was en vroeg om een foto. Die had Jérôme wel. Maar op de foto die hij terugkreeg stond een besnorde eind-dertiger met een buik als een bijzettafel.
Zo ging het nog een tijdje door. Jongens die hem leuk leken, waren opeens verdwenen. Als hij zijn foto stuurde, kreeg hij meestal geen foto terug, en als hij er wel een ontving, was die duidelijk afkomstig uit een pornoblad of van internet.
Tot hij Stephan trof. Stephan had alles wat Jérôme wenste, en andersom was dat ook zo. En ze woonden ook nog in dezelfde stad. Wat een geile dingen stelde Stephan voor! Niets stond een ontmoeting in de weg. Nu? Meteen? JA! Jérôme kon het wel uitschreeuwen.
Een half uur later stond hij op de afgesproken plaats en keek reikhalzend om zich heen. Maar wat hij ook zag, geen Stephan. Een uur later stond hij er nog, tot het hem te gortig werd. Dit werkte dus ook niet. Inmiddels was het 01.30 uur en verlangde hij naar een bed, desnoods alleen. Maar morgen, morgen ging het gebeuren! Jérôme wist wat hem te doen stond, hij had iets gelezen wat hem meteen al nieuwsgierig maakte. Daar zou hij achteraangaan. Morgen, morgen vond hij het geluk!
