DE WEG NAAR GELUK (augustus 2003)
Feuilleton in drie delen
EEN
Drie maanden vakantie. Half september begonnen de colleges pas weer en half juni deed Jérôme zijn laatste tentamen. Wat een zee van tijd! Zijn collega-tweedejaarsstudenten gingen bijna allemaal op reis, Maar Jérôme niet. Jérôme had geen geld en wat moest hij in den vreemde zoeken, alleen en zonder doel?
Maar laten we niet te goedgelovig zijn en Jérôme wantrouwen. Was dit zijn echte motivatie? Welnee. Jérôme had besloten deze zomer eens werk te gaan maken van zijn verlangen naar jongens. Tijdens zijn middelbare-schoolperiode had hij goed zijn mond gehouden. Niemand zou iets aan hem merken. Veel te veel risico. En eenmaal op de universiteit had hij steeds gedacht: "Eerst mijn propedeuse!"
Maar nu moest het ervan komen. Jérôme verlangde naar strakke jongenskontjes, onbehaarde buikjes met hooguit een klein streepje haar dat naar de navel kroop. Sappige pikken die hij van wortel tot top zou verzwelgen. Jérôme zou goed losgaan deze zomer.
Dus op een mooie avond dacht Jérôme: "Een wandelingetje doet een mens goed!" En daar ging hij in zijn mooie witte jeans en zijn strakke polo-shirt. Cool man. Jérôme wist precies waar hij zijn moest. Het stadspark stond vaak genoeg in de krant en 21-jarigen waren daar zeer gezocht, zoveel was wel duidelijk.
Het was druk in het park. Beeldschone Marokkaanse jongens slenterden argeloos rond. Een enkele jogger stond uit te hijgen en ondertussen zijn ogen de kost te geven. Goedgespierde jongens reden langzaam en schaarsgekleed rondjes op hun racefiets… Jérôme wist niet waar hij kijken moest…
Na een minuut of tien merkte hij dat er iemand achter hem aan liep. Een jongen van half in de twintig zo te zien. Niet slecht… Met soepele tred volgde hij Jérôme, en toen deze op een bankje ging zitten, nam de jongen meteen naast hem plaats.
"Nieuw hier?"
"Gaat wel. Een beetje."
"Ik ben Wim"
"Ik ben Ferdi", zei Jérôme.
"Ik heb iets voor je, Ferdi. Wij van het aids-preventieteam willen graag dat iedereen het veilig doet. Ik mag je twee condooms en deze folder geven."
Jérôme keek de jongen verbijsterd aan.
"Dank je."
"Doe je het altijd veilig?"
"Ik eh, ja, nee, ik heb het… ik moet geloof ik weer weg. Dankjewel."
Jérôme stond op en zette het op een lopen. Langs de beveiligingscamera’s, langs de affiches die de buurtcommissie op de bomen had geplakt om sluiting van het park voor homo’s te bepleiten, langs de wijkagent die incognito rondliep (en die Jérôme natuurlijk niet herkende).
"Naar huis," dacht Jérôme, "meteen naar huis, alles is geiler dan dit." En ogenblikkelijk wist hij wat hem te doen stond. Thuis lag het antwoord op zijn vragen. Meteen aan de slag. Nog vannacht zou hij de wilde seks hebben waarvan hij droomde.
