BRIEF UIT VAKANTIELAND 1 (juli 2001)
vakantie in Italië
We hebben er nu twee weken opzitten van een intensieve cursus Italiaans in het plaatsje Urbania bij Urbino. Het is heftig: 's morgens college grammatica en woorden leren, 's middags conversatie en 's avonds huiswerk maken. En dat vijf dagen per week. In het weekend mogen we het geleerde in praktijk brengen, wat betekent dat vriend en ik vooral in restaurants en musea aan de praat proberen te raken met obers en suppoosten.
Het is heftig maar ook heerlijk, zo'n stoomcursus. We zitten met zestig mensen van verschillende nationaliteiten in een oud palazzo. Urbania is een rustige plaats, de vogels zingen dwars door alle lessen heen hun al even muzikale taal als wij trachten te leren. Italiaans is niet moeilijk, maar goed Italiaans spreken is dat wel. Na 1 week hoor je de verschillen al tussen degenen die de woorden van de juiste melodie voorzien en degenen die het nooit zullen leren. En hoe moeilijk is het al niet je in je eigen taal genuanceerd te uiten?
In mijn conversatiegroepje zit een beeldschone witharige Finse jongen, niet ouder dan 23. Zijn taal is duidelijk geen familie van het Italiaans. Zijn toewijding compenseert echter alles. De Duitser in ons clubje is in alles het tegenovergestelde. Hij spreekt slordig en meent met volume en Schwung goed te kunnen maken wat hij aan kennis en talent ontbeert. Het is een ontroerend contrast.
De Nederlanders in onze groep zijn bescheiden en aardig en ze gedragen zich niet als Nederlanders in het buitenland. Buiten de lessen gaan we niet veel met hen om.
Met de Fin zijn we zaterdag naar Urbino geweest waar zowaar een homocafé is, al moet je wel even zoeken voor je het vindt en herkent. Hij had veel bekijks met zijn witte haar en drie jonge Italianen hebben ons allerlei woorden geleerd die in de cursus nog niet aan bod zijn geweest.
Carlo, de oudste van de drie, had zich duidelijk voorgenomen met een van ons drieën in bed te belanden, maar we vonden hem te mediterraan opdringerig en hij had het soort schoonheid dat verdwijnt als je haar aanraakt.
Met de Fin tussen ons in zijn we weer naar huis gegaan, jaloers nagestaard door de drie hongerige zwartharigen.
