VAKANTIE  (augustus 2011)

over München

München is een fantastische stad. Wie van musea houdt, kan urenlang dwalen in de prachtige zalen vol kunstschatten, van de oudheid tot op heden. De museumcafés bieden beste bieren, goede koffie en heerlijke taarten.

De mensen in München zijn vriendelijk en communicatief. Graag bereid tot een praatje en een grapje. Je voelt je overal welkom, je wordt niet bezwendeld, en de prijzen van consumpties en Beierse maaltijden zijn alleszins redelijk.

 

Niet alleen zijn de mensen hartelijk, ze zijn ook wellevend. Eenieder wacht in de rij op zijn beurt, men staat rechts op de roltrap om ruimte te geven aan wie er langs wil, men houdt de deur voor je open, men rijdt je niet dood als je oversteekt, kortom: keurig. Heel keurig. En natuurlijk wordt er niet met luider stemme in het openbaar getelefoneerd, noch rijden sms'ende fietsers je van de sokken.

 

De allochtonen die je tegenkomt, lijken volstrekt geïntegreerd. Ze spreken goed Duits, je ziet ze in allerlei beroepen en ze zijn vrolijk alsof hun leven ervan afhangt. Je ziet ook veel gemengde stellen en nauwelijks hoofddoekjes. (Er lopen wel vrouwen in burka's rond, maar dat zijn Arabische vakantiegangers die zich zeer toeristisch gedragen.)

 

München is ook een schone stad. De openbare toiletten blinken je tegemoet. Niemand gooit sigarettenpeuken of papier op straat, er zijn weinig honden en er is dus nauwelijks hondepoep.

Er wordt in München niet gebedeld, je ziet er geen zwervers, geen straatmuzikanten en je hebt geen moment het idee dat je geld of je goederen in gevaar zijn, zelfs niet in de brandschone, graffitivrije metro.

 

München is volstrekt relaxed, in alle opzichten. Sterker nog: volkomen steriel. Onze Gästezimmer was, net als de rest van het huis, geheel bemeubeld door Ikea. Jonge hetero's bestellen hun nakroost zonder twijfel bij Wehkamp. In München wordt niet geneukt. Zou het daarom zijn dat München geheel homovrij lijkt? Nergens zie je herkenbare homo's, geen regenboogvlaggen, geen homoboekwinkels, geen affiches of stickers met aankondigingen. Niets.

 

Dat maakte München naast braaf en ontspannen ook een beetje saai. Waar je in Italië bij elke straathoek verwacht dat er iets kan gebeuren, iets gevaarlijks of iets avontuurlijks, weet je in München precies wat er zal gebeuren: niets. Geen ondeugende blikken, geen flirterige knipoogjes, geen geheimzinnige lachjes. Subtiele toespelingen noch toevallige aanrakingen. Helemaal niets.

 

Natuurlijk, ze zullen er zijn, de Beierse nichten: in de duistere gedeelten van de parken, in de sauna's en de kroegen die de gidsen vermelden (wij zijn daar niet geweest). Maar op straat? In de restaurants? In de winkels? Zouden de homo's in München ook van de Ikea komen? Een perfecte stad, München, met prachtige musea, maar opwindend... nee.