BALANS  (mei 2010)

over de vooruitgang

De homo-emancipatie is voltooid. Nog steeds hoor je het mensen zeggen. Maar wie goed kijkt, zou de indruk kunnen krijgen dat we tien tot vijftien jaar geleden verder waren dan nu.

Zullen we eens een greep in de actualiteit doen?

 

De nieuwe Europese Commissie vindt homorelatierechten geen prioriteit. Vreemd, want het wettige huwelijk dat homo's in een aantal landen met elkaar kunnen aangaan, betekent in een aantal andere Europese landen niets. Eén Europa? We zijn hopeloos verdeeld. In toenemende mate wordt in sommige landen het recht op vereniging en het recht op demonstratie geweld aangedaan, binnen Europa!

 

In Nederland is het nog steeds niet vanzelfsprekend dat ambtenaren de wet moeten uitvoeren. Afschaffing van de weigerambtenaar is voor menigeen niet aan de orde, zelfs niet voor de nummer twee op de lijst van de PvdA, oud-staatssecretaris Albayrak.

 

In het Nijmeegse café El Sombrero krijgen homostelletjes die zoenen standaard ijswater over zich heen. Ook zet de portier zulke lieden graag de studentenkroeg uit.

 

In het dagblad Trouw schrijft columnist Ephimenco dat hij de cijfers niet kent, maar dat hij ervan overtuigd is pedo's vaker homo zijn dan hetero. Daarmee schuift hij aan bij het Vaticaan, waar men het aanwijzen van homo's en homoseksualiteit als de beste remedie ziet tegen de kritiek op seksueel misbruik door de clerus. Een oude truc: kies een zondebok en leid de aandacht af van jezelf. Menigeen tuint erin.

 

Voorlichtingsgroepen van het COC komen weer moeilijker de scholen binnen dan voorheen. "Het komt bij ons niet voor", "We kunnen dat zelf wel", of: "De ouders maken bezwaar" blijven veelgehoorde redenen.

 

In minder gemeenten dan voorheen is het vanzelfsprekend dat er emancipatiebeleid gevoerd wordt, ondank het systeem van koplopersgemeenten dat minister Plasterk introduceerde (18 gemeenten kregen een zak geld voor diversiteitsbeleid). In veel nieuwe colleges wordt homo-/lesbisch beleid "erbij gedaan", maar niet apart benoemd. De praktijk leert dat diversiteitsbeleid alleen daar floreert waar een wethouder zich persoonlijk geroepen voelt de kar te trekken. En dat gebeurt vaak niet.

 

Het geweld tegen homo's en lesbo's is de afgelopen jaren toegenomen: schelden, in elkaar slaan, pesten, verjagen uit de wijk. De politie treedt vaak niet op. Scholingsprogramma's voor politiemensen (zoals die er in denjaren 90 veel waren) zijn verwaterd of verdwenen. Het gevoel van veiligheid in de openbare ruimte is bij veel homo's afgenomen.

 

In de media wordt met grote regelmaat beweerd dat Nederland homomoe is. "Ze moeten eens ophouden almaar aandacht en geld te eisen. We zijn klaar met die homo's." En dat is zo, liever zien ze ons helemaal niet. Niet in de media, niet in het beleid, niet in de kroeg en niet op straat. We manifesteren ons te heftig, we stellen zelfs eisen! En daarmee zijn we zelf de schuldigen geworden van de teruggang van de emancipatie. Een oude truc.