TROUW  (april 2010)

over honden die geslagen willen worden

U bent al heel uw leven vaste klant bij een grootwarenhuis, net als uw ouders en uw grootouders. U koopt er niet alleen graag, u bent ervan overtuigd dat die firma de beste is. U hoort erbij, u gelooft erin. Natuurlijk, er zijn weleens kleine dingen waarover u minder tevreden bent, maar u bedekt ze met de mantel der liefde; er staat zoveel tegenover.

 

Toch, op een dag dringt het tot u door dat u eigenlijk al jaren beledigd wordt, als u het warenhuis bezoekt. Het gewone personeel is vaak heel vriendelijk, maar de leiding kwetst u stelselmatig. U wordt afgeschilderd als een slecht mens en soms dreigt de directie u bepaalde artikelen niet meer te leveren, artikelen die van wezenlijk belang voor u zijn, die dierbaar zijn.

 

Wat doet u? Blijft u in die winkel kopen of gaat u naar een ander warenhuis waar men dezelfde artikelen heeft, alleen met een iets ander etiketje erop?

 

Stel, u woont in een land waar het staatshoofd lid is van een familie die door verkeerde teeltkeus al decennialang onderhevig is aan een hang naar corruptie, seksuele uitspattingen, geldzucht, sympathie voor fascistische collega's, leugenachtigheid, arrogantie en minachting van het volk, de waarheid en het parlement.

 

Wat doet U? Blijft u stemmen op partijen die deze familie de hand boven het hoofd houden? Blijft u langs de weg staan zingen en applaudisseren als de leden van de familie langskomen om zich te laten toejuichen? Of verkiest u een ander, democratischer, verstandiger en zeker niet duurder systeem?

 

In de praktijk blijkt dat de meerderheid gewoon blijft kopen bij dat warenhuis. Er is altijd wel een verkoper die u te woord staat alsof u ook een mens bent. En ja, je verandert het beleid van de firma niet als je bij een ander gaat kopen, toch? Dat nogal wat personeelsleden zich schuldig hebben gemaakt aan machtsmisbruik en kinderen en pubers seksueel hebben ingezet om eigen onlustgevoelens te kanaliseren, vindt u vervelend, maar in feite haalt u er de schouder voor op. U blijft. Zelfs als de directie de trauma's bagatelliseert of de feiten negeert of zelf aan het misbruik heeft meegedaan. U blijft.

 

En hoe bont de familie van het staatshoofd het ook maakt, of het in het verleden gemaakt heeft zoals uit een toenemende stroom wetenschappelijke publicaties blijkt, u sluit de ogen ervoor. Of u doet er wat lacherig over. U verschilt in niets van de paus, die eveneens zijn ogen sluit en denkt dat het probleem er dan niet is.

 

Maar bent u laf? Bang? Conservatief? Waar haalt u toch de rationalisaties vandaan om uw gebrek aan zelfstandigheid mee te verbloemen? Wat is het dat u verhindert uw lot in eigen hand te nemen, een keuze te maken, consequenties te trekken?