ANDERS  (maart 2009)

over de homo-identiteit

Hij wil eten, drinken, gezond zijn. Hij wil een dak boven zijn hoofd en niet eenzaam zijn. Hij wil gezien worden en gewaardeerd. Hij wil zich kunnen ontwikkelen. En voor haar geldt hetzelfde. Homo's en lesbo's, biseksuelen en transgenders, ze verschillen in niets van hetero's.

Maar ook: ze zijn altijd een minderheid, groeien op in een heterocultuur, moeten zich kenbaar maken en verantwoorden. Elke jongere moet eens de stap zetten: ik ben anders en ik ga daar iets mee doen.

 

Zijn homo's daardoor een aparte mensensoort? Ja, dat zijn ze. Net als iedere minderheid ten opzichte van een meerderheid. Dat geeft beperkingen, want je begint als buitenstaander en je positie is niet vanzelfsprekend. Veel homo's zijn een leven lang dankbaar als ze geaccepteerd worden en doen er alles voor blijvend in de smaak te vallen bij de meerderheid. Een andere categorie homo's ziet juist kansen in het afwijkend zijn.

 

Voor een homo is niets vanzelfsprekend. Je kunt keuzes maken. Je mag afwijken. Geen stereotiep mannetjes- of vrouwtjesgedrag. Niet automatisch een gezin met kinderen. Geen typisch mannen- of vrouwenberoep voor respectievelijk mannen of vrouwen. Niet klakkeloos een doorzonwoning, een bescheiden middenklasse-auto, SBS6, vakantie in Lloret de Mar en 's zondags voetbal op tv.

 

Anders zijn is ook een strategie om te overleven. Je eigen homo-/lesbische cultuur creëren maakt je sterk en zichtbaar. Ander gedrag cultiveren verrijkt je eigen leven en maakt de samenleving veelkleuriger. Niet keurig maar kleurig, dat is de leus in goede tijden. In slechte tijden lijkt het: grijs is wijs. Val niet op, als je het risico loopt in elkaar geslagen te worden.

 

Die pendelbeweging en de discussie over het anders zijn zien we elke twee à drie decennia weer tot leven komen, afhankelijk van de politiek, de invloed van religies, de economie of veranderingen in de bevolkingsopbouw.

Als we ons goed grijs laten maken, kan de emancipatie daarna opnieuw beginnen. Bekennen we kleur, dan lopen we soms een risico, maar het is de enige manier om niet in de kast gedreven te worden.

 

Homoseksualiteit is in wezen niet meer dan een seksuele voorkeur die afwijkt van die van de meerderheid. Een combinatie van aanleg en ontwikkeling zorgt daarvoor en er zijn aanwijzingen dat in de hersenen de seksuele voorkeur te detecteren valt. Een andere voorkeur, meer is het niet. De rest is keuze en cultuur: vrijheid en de kans op originaliteit. Word geen grijze muis!