PLASTERK  (november 2007)

over voortschrijdend inzicht

De helft van alle Nederlanders vindt het een onsmakelijk gezicht als twee mannen elkaar in het openbaar zoenen. Een derde vindt seks tussen mannen walgelijk. Vooral jongeren, laagopgeleiden en christenfundamentalisten zijn relatief intolerant. Allochtonen zijn niet zo massaal onverdraagzaam als vaak beweerd wordt. Het Sociaal Cultureel Planbureau (SCP) onderzocht niet alleen wat Nederlanders in theorie vonden (sociaal wenselijk, politiek correct), maar ook wat de praktijk moest zijn. Tegen gelijke rechten zegt een ruime meerderheid ja. Maar tegen zichtbaarheid zegt een toenemend aantal Nederlanders nee.

 

Minister Plasterk heeft besloten dat er weer actief aan de homo-emancipatie gewerkt moet gaan worden en hij heeft daar geld voor over. Nadat voorgaande regeringen om het hardst riepen dat de homo's wel klaar waren, blijkt dat nu helemaal niet zo te zijn, en het SCP onderbouwt dat met cijfers.

Interessant is dat de minister gesteund wordt door het CDA en de ChristenUnie. Vooral binnen de partij van Rouvoet is er veel weerstand tegen de gelijkberechtiging van homo's, maar sinds de CU in de regering zit, kan Rouvoet zich niet meer permitteren wereldvreemd te opereren. Plasterk maakt daar slim gebruik van. Ook het behoudende deel van het CDA herkent zich niet in dit beleid, maar er is geen keus. Plasterk benut de politieke ruimte optimaal. Het gevolg is dat juist de homovijandige achterban van deze twee regeringspartijen zich kenbaar gaat maken. Wat een paradox: naarmate de regering een actiever pro-homobeleid voert, worden de anti's sterker zichtbaar. De ratten komen vanzelf uit hun holletjes.

 

Wat dit beleid ook zichtbaar maakt, is de opgelopen achterstand na de afbraak van het homo-emancipatiebeleid door een aantal voorgaande regeringen, maar ook door provincies en gemeentes (daarin gesteund door opinievormende journalisten die al langer homomoe waren). Voorlichting voor jongeren en laag-opgeleiden blijkt nu harder nodig dan ooit, zeker na de bemoeilijkende omstandigheden van de afgelopen vijftien jaar. Gelukkig krijgt het COC, als belangrijkste niet-commerciële belangenorganisatie van homo's en lesbo's, hierin weer de plaats die het verdient.

 

Dankzij minster Plasterk is zichtbaar geworden waar de vijand zit. Sterker nog: de vijand maakt zich kenbaar en de spagaat van Rouvoet zal alleen maar schrijnender worden. Dankzij de minister komt er weer beleid en geld. Dankzij de minster is duidelijk geworden dat een goed lobbyend COC een belangrijke rol kan vervullen in de politieke besluitvorming. En het rapport van het SCP heeft duidelijk gemaakt dat de vraag die je stelt aan een onderzoeker al voor de helft het antwoord bepaalt. Ook dat is een politieke keuze. De tijd van de struisvogels is voorbij. Nu de weigerambtenaar nog.