AANGIFTE  (september 2007)

over de politie als je beste vriend

Anti-homoseksueel geweld kan iedereen treffen. Je hoeft er niet homo of lesbisch voor te zijn. Twee hetero-broers die elkaar ten afscheid kussen of twee gearmde hetero-vriendinnen – ze kunnen allemaal nageroepen worden of klappen krijgen. Anti-homoseksueel geweld zit in de dader, niet in het slachtoffer. Ook wie zijn hond uitlaat op een ontmoetingsplaats, loopt risico. Terecht ook spreekt landelijk COC-voorzitter Frank van Dalen consequent van mannen-ontmoetingsplaatsen in plaats van homo-ontmoetingsplaatsen. Niet elke contactbeluste man noemt zich homo.

 

Uit onderzoek is bekend dat niet meer dan 10% van de slachtoffers aangifte doet. Voor naroepen of spugen loopt men niet snel naar de politie. Wie een hetero-leven leidt en stiekem anonieme contacten heeft, waagt zich daar vaak ook niet aan.

Eveneens is bekend dat druk uitoefenen om aangifte te doen averechts werkt. Hoe meer de politie in beeld komt als boevenvanger, des te groter de angst bij slachtoffers wordt voor represailles, huisbezoek en openbaarwording.

 

Wat wel werkt, is de politie als hulpverlener, liefst in samenwerking met Slachtofferhulp. Hulpverlening is een wettelijke taak van ieder korps. Dat uit hulpverlening vaker een aangifte voortkomt, is een tweede. Veel homo-  én hetero-slachtoffers gaan liever melding doen en advies vragen bij een zorgende instantie. De politie die zich manifesteert als een leger dat de slachtoffers gaat bestrijden, boezemt angst in.

 

Dat neemt niet weg, dat wie wel aangifte wil doen dat vooral niet moet laten. Het is van groot belang dat er duidelijkheid komt over omvang en toename van anti-homoseksueel geweld, van naroepen tot schelden, van treiteren tot in elkaar slaan.

 

In een hoofdredactioneel commentaar van NRC Handelsblad werd onlangs weer eens geroepen dat de homo-emancipatie klaar is, dat homo's eens normaal moeten gaan doen en dat mannen-ontmoetingsplaatsen overbodig en verwerpelijk zijn. Wie daar nog heengaat, loopt vrijwillig risico's met betrekking tot geweld en seksueel overdraagbare ziektes.

De hoofdredactie beseft blijkbaar niet dat anti-homoseksueel geweld waarschijnlijk veel vaker voorkomt op scholen, op de werkvloer en in de wijken. Dat het begint bij subtiele discriminatie, bij uitsluiting, bij roddelen en dat het eindigt bij doodslag. Daar zit nog veel tussen.

Mannen-ontmoetingsplaatsen zijn niet alleen spannend, ze zijn ook de homoseksuele pendant van heterocafés, van heterostranden, van heteroscholen en van al die andere locaties waar hetero's vrijelijk kunnen cruisen en homo's niet.