SELECTIEF  (april 2007)

over verontwaardiging en inconsequentie

De homobeweging staat op haar kop. Weigerambtenaren mogen van dit kabinet, en er mogen er zelfs bij komen. Albert Verlinde voert actie (en terecht). Vele honderden verontwaardigde thuishomo's schrijven woedende berichtjes op websites, inclusief de scheldtirades zonder welke de gewone man zich blijkbaar niet meer kan uitdrukken.

 

Maar waar bleven de reacties in de jaren hieraan voorafgaand?

Waarom gebeurde er niets toen Rita Verdonk homo's terugstuurde naar landen waar ze vervolgd werden?

Waarom werd er niet massaal opgetreden toen prelaten als Eijk en Simonis en ChristenUnieparlementariër Leen van Dijke zich discriminerend uitlieten?

Waar bleven de landelijke acties vanwege de scholen waar COC-voorlichtingsgroepen geweerd werden of waar homodocenten werden weggetreiterd?

Waar waren de BN'ers toen homo's in een Amsterdamse buurt maandenlang geterroriseerd werden door een groepje jongeren?

Wie hebben we gehoord toen de landelijke en lokale overheden de laatste jaren stelselmatig de subsidies voor homo-organisaties verminderden of ophieven?

 

Het kost weinig moeite deze lijst langer te maken. De afgelopen dertien jaar heb ik op deze plaats maandelijks gewezen op struisvogelgedrag, op zelfgenoegzaamheid en arrogantie bij de vaderlandse holebi's, maar behalve boze mails en verwijten over zwartkijkerij lijkt het weinig opgeleverd te hebben.

 

Inmiddels kunnen we waarnemen dat de zichtbaarheid van homoseksualiteit afneemt. Dat zowel in het bedrijfsleven als op universiteiten het glazen plafond zakkende is. Dat fundamentalistische groeperingen erin slagen de vrijheid van godsdienst uit Artikel 1 boven de andere grondrechten geplaatst te krijgen. Dat de gevestigde partijen genoegen nemen met symboolpolitiek en bewindslieden zich door het pluche laten kietelen en hun vroegere standpunten vergeten zijn. Dat homodiscriminatie oprukt vanuit de ons omringende landen en dat de Europese uitbreiding geen verbetering zal opleveren (Polen, Turkije, de Baltische staten).

 

Maar de homobeweging blijft ruziën over grachtenparades. We zien hoe vanwege commerciële belangen er steeds weer tweespalt wordt gecreëerd tussen het COC en andere organisaties. De holebibeweging danst op de vulkaan en is alleen nog wakker te schudden door Albert Verlinde. Voor eventjes.

 

De kwestie van de weigerambtenaren is te belachelijk voor woorden. Wat er echt toe doet, dat laten we massaal liggen. Slaap zacht holebi's, droom maar fijn van de Reguliersdwars, de sauna's, Sitges, Mykonos, de kapper en je nieuwe kleertjes. En denk vooral niet na.