PRETTIGE FEESTDAGEN  (december 2006)

over opgelegde vreugde

Als kind stak ik met kerst de keuken in de brand. Ik bracht licht in de duisternis, maar het werd niet op prijs gesteld. Zo gaat het nog steeds.

 

De maand december staat me ieder jaar weer tegen. Amper is Sinterklaas terug naar Spanje of de kerstgekte begint. De martelmuzak in allerlei openbare ruimtes wordt nog luider en nog smakelozer, en de kerstmarkten, de kerstballen, het kerstvoedsel, de kerstkleding, de kerstverkopen en de kunstsneeuw vliegen je om de oren.

 

Nooit heb ik begrepen wat zo'n groot deel van een verdeeld volk ertoe brengt half december een boom in huis te zetten. Als het moest van de regering, zou ertegen gedemonstreerd worden. Bomen horen buiten, met hun kluiten in de aarde, en niet op houten kruisen bij de mensen in hun huizen.

Wansmaak en misverstand, dat is het, al helemaal als De Boom ook nog eens een kunstboom is, een uitklapbaar plastic gevalletje van Blokker.

De kerstboom is al een symbool, maar een kunstboom is een symbool van een symbool en betekent dus niets meer. Zelf zet ik een conceptuele boom. De gedachte is genoeg. Je valt er niemand mee lastig, het kost niets en de naalden vallen ook niet uit.

 

En dan die eeuwige vrede! Het hele jaar door staan we elkaar naar het leven, we proberen zo rijk mogelijk te worden door anderen uit te buiten, uit te zetten, klein of dom te houden, maar met kerst spelen we vrede en welbehagen. Mensen van goeden wille...

Maar schept u gerust nog eens op, al barst u haast uit uw broek, het is maar één keer vrede, want op tweede kerstdag vervelen we ons alweer te pletter en gaan we lekker ruzie maken.

 

Oud & Nieuw is ook zo iets. Opgelucht laten we een mislukt jaar achter ons, vol wanbeschaving, onverdraagzaamheid, grootgraaierij, bedrog, hufterigheid en haat. Niettemin roepen we tot ver in januari de beste wensen naar jan en alleman. Menen we dat nou echt?

Welnee, het is net als met die kerstboom: iedereen doet het. Het is lucht. Lucht en leegte. Elf maanden lang wensen we iedereen de tyfus en de tering, al hebben we alleen op het voetbalveld de moed dat hardop te doen.

 

Fijne maand, die decembermaand. Als u mij nou niks wenst, hoef ik u ook niks te wensen. En ondertussen doe ik in stilte veel goeds, want ik ben een goed mens, vervuld van vrede en warmhartigheid, al denkt u soms van niet.