GELOVEN DOE JE THUIS  (november 2006)

over het onophoudelijke kwetsen

Gelovigen tonen graag hun lange tenen. Wie een God heeft, al is die God almachtig, voelt zich snel gekwetst in zijn religieuze gevoelens. Gelovigen eisen ook dat daar extra rekening mee gehouden wordt.

Tegelijkertijd doen gelovigen alles om zich in het openbaar te manifesteren. Ze dragen kruisjes om hun nek of hoofddoekjes op het hoofd, ze verzoeken je niet te vloeken, ze vragen tijd en ruimte voor gebed, ze stichten scholen, omroepen en politieke partijen op basis van hun geloof en verwachten van de staat dat die in alles rekening met hen houdt. In Nederland geen verkiezingen op zondag, zelfs geen koninginne- of bevrijdingsdag.

Er zijn Christenen die zich gekwetst voelen is ik 'goh' zeg, of 'jeetje'. Moslims steken ambassades in brand en plegen moorden als er, zelfs zonder de bedoeling te kwetsen (en is dat niet essentieel voor kwetsen?), iets gezegd, geschreven of getekend wordt wat ze niet bevalt.

 

Zouden gelovigen er weleens bij stilstaan dat ík me dag-in dag-uit 'gekwetst' voel door hun opdringerige aanwezigheid in de openbare ruimte? Moslims en Christenen gebruiken teksten uit boeken (die nooit geschreven werden om vragen uit de 21ste eeuw te beantwoorden) om aan te tonen dat hun God mij als homo- of biseksueel verwerpt. Ze verkondigen dat ik zondig ben, tegennatuurlijk, en minder dan een hond. Elke keer dat ik zo'n zichzelf manifesterende gelovige zie, word ik daarmee geconfronteerd. Een hoofddoek of een kruisje, een habijt of een burka, een luidende kerkklok of een schreeuwende minaret zegt mij: onze God verwerpt jou en je gedrag, en wij getuigen daarvan.

 

Nu kan ik dat wel hebben. Iedereen mag vinden dat homoseksualiteit vies, onnatuurlijk en zondig is. Maar mag ik dan ook verkondigen dat ik mensen die geloven in de bijbel of de koran onvolwassen vind? Dat Jezus Christus een onaangenaam zelfingenomen personage was met bedenkelijke omgangsvormen, een querulant, een egocentrische arrogante aansteller die louter verwarring stichtte en oncontroleerbare beloftes deed? En dat Mohammed als hij nu geleefd had zonder twijfel erelid van de PNVD zou zijn geweest?

 

Nee, dat mag ik niet, want geloven is iets hogers, gelovigen zijn superieur aan niet-gelovigen, vinden ze.

In werkelijkheid dragen ze een visie uit die gebaseerd is op sprookjes van onderontwikkelde woestijnvolken van eeuwen her, die op hun beurt weer zeiden dat niet zij maar een brandend braambos of zoiets hun waarheid verkondigd had namens een God die vóór hen en vooral tegen hun buurvolkeren was.

 

Van mij mag iedereen geloven wat hij wil, maar waarom moet ik daar elke dag opnieuw mee geconfronteerd worden en waarom moet de overheid gelovigen privileges geven en van subsidies voorzien? Geloven is een privézaak die thuishoort achter de eigen voordeur.

Christenen en moslims vragen extreem veel ruimte voor de manifestatie van hun ideeën en geven daar volop onverdraagzaamheid voor terug.

Klokgelui op zondag is geluidsoverlast.

Bijzondere scholen zijn een belediging voor wie goed onderwijst propageert, waarin wetenschappelijk gefundeerde kennis centraal staat.

Een kritische en intellectuele benadering van alle denkrichtingen uit onze geschiedenis mag niet door bijgeloof gehinderd worden.

Een man die geen onkuise vrouwenhanden wil schudden, moet publieksfuncties mijden.

Wie geen homo's wil trouwen, moet geen ambtenaar worden.

Wie staat voor zijn geloof, valt anderen daar niet mee lastig.

 

Geloven doe je dus thuis, in alle vrijheid, waar je niemand ongevraagd opzadelt met jouw ideeën, hoe bizar, primitief en prehistorisch ook. Wie lange tenen heeft moet ze binnen houden.