GELACHEN  (november 2005)

over de vreugden van alledag

Om de man die dacht dat Luceberts veelgeciteerde regel 'Alles van waarde is weerloos' over het Nederlandse klimaat ging en luidde: 'Alle weer is waardeloos'.

 

Om de man die ervan overtuigd is dat Balkenende en Zalm oprecht het beste met Nederland voor hebben, in plaats van dat ze bezig zijn vooral de zakken van hun welgestelde achterban te vullen met liberalisering en privatisering van alles wat van iedereen en goedkoop behoort te zijn (gas, water, licht, openbaar vervoer, gezondheidszorg).

 

Om de bejaarde, zich wankel voortbewegende vrouw die serieus dacht dat een van die vele zittende jongeren in de overvolle bus haar wel een plaats zou aanbieden.

 

Om de Paus die van plan schijnt te zijn alle politici die vóór het homohuwelijk waren voortaan de communie te onthouden.

 

Om het gezicht van de hondenbezitter die zijn hond op een openbaar stukje groen liet schijten en van een voorbijganger te horen kreeg: 'En wanneer ga je dat nou opruimen?'

 

Om de gedachte aan het gezicht van diezelfde hondenbezitter als de voorbijganger er zelf een mooie drol naast gedraaid zou hebben.

 

Om de Paus die homo's uit het priesterambt wil weren en denkt dat hij dan geen personeelstekort krijgt.

 

Om de uitgeprocedeerde asielzoeker die zijn vriendin en haar twee kinderen van een flat wierp en er vervolgens achteraan sprong. 'We wisten niet dat het zo ernstig was', zeiden de hulpverleners achteraf.

 

Om de jonge homo die dacht dat alle Nederlandse katholieken met een homo in de familie zich nu massaal zouden laten uitschrijven als lid van de kerk.

 

Om de debuterende schrijver die meende dat zijn uitgever niet de zoveelste taalverruïnerende spellingverandering zou volgen. Nee hoor, zijn personages zullen pannenkoeken bakken in koekenpannen en paardenbloemen plukken met zielenpijn, want de uitgevers zijn hartenloos en hebben geen ruggengraat.

 

Om de man die vroeg: 'Is er deze week nog voetbal op tv?'