KORT  (oktober 2005)

over melancholie

Een van de kortste gedichten die ik ken, heet ‘Leven’ en het gaat zo: Je wordt geboren/ En je gaat eraan.

Vreemd eigenlijk dat we de belangrijkste feiten uit ons leven niet kunnen navertellen. Niet uit eigen ervaring althans.

 

Soms hangt het in de lucht. Een goede vriend krijgt plotseling een hartinfarct. Een ander doet een eenvoudige bacteriële infectie op die zijn zenuwstelsel aantast en zijn motoriek geheel uitschakelt.

 

En zelf voel ik me ook al niet lekker.

 

De lente was een liedje. De zomer slechts een echo. De herfst vervliegt. Dan volgt de kille stilte van de winter.