KIEZEN  (juli 2005)

over politici en ruggegraat

Als je de bewoners van de J.P. Balkenendestraat vraagt hoe het stoplicht aan het eind van de straat moet zijn afgeregeld, willen ze allemaal dat het permanent op groen staat, zodat ze altijd onbekommerd kunnen doorrijden. Daarom stellen we mensen aan die ook zicht hebben op de andere straten in de stad en die al die lichten mooi op elkaar kunnen afstemmen. Na vier jaar bekijken we of ze dat naar behoren gedaan hebben. Zo niet, dan laten we het anderen doen.

 

Onze politici hebben nog niet begrepen hoe ze met een adviserend referendum moeten omgaan. Al die partijen die vóór de Europese “grondwet” waren, dienen het advies van de kiezer naast zich neer te leggen. De regering heeft een NEE ontraden en zou haar gezicht niet meer kunnen vertonen in Europa. Dus moet de regering JA zeggen, gesteund door de meerderheid van het parlement. Bij de verkiezingen kunnen de kiezers dan bepalen of het kabinet gelijk had of niet.

 

Hoe geloofwaardig zijn politici die van tevoren heel hard JA roepen en na het referendum eensgezind en luid NEE schreeuwen? Dat zijn politici zonder ruggegraat die doen of ze luisteren naar het volk. Het zijn politici die hun eigen belangen dienen.

 

Politici moeten niet luisteren naar de kiezer. Ze moeten ideeën hebben, visies. Ze moeten beleid voorstellen en daarop gekozen worden.

Een regering die niet weet wat ze wil, moet zich niet door het volk laten adviseren, maar aftreden. Een regering hoort beleid te maken en visie te tonen en zich niet te laten leiden door de waan van de dag. Bevalt het de kiezers niet, dan worden ze afgeserveerd. Met opgeheven hoofd kunnen ze dan de arena verlaten, want ze stonden ergens voor!

 

Wij kennen in Nederland geen ideeënpolitiek. We kennen alleen belangenbehartiging. Daarom zijn er partijen voor gelovigen, partijen voor mensen met geld, partijen voor mensen met minder geld, partijen voor dieren, milieupartijen. Soms kruiden ze hun belangenbehartiging met een snufje ideologie, maar onze politici blijven kruideniers die zich aanpassen aan de wensen van hun klanten. Middenstanders zijn het, wier hoogste doel het is de eigen winkel draaiende te houden. Willen de klanten wat meer van dit, dan krijgen ze het. Willen ze meer van dat, dan krijgen ze het ook.

 

Politici die luisteren naar de kiezer, laten hun jasje waaien met de wind. Vandaag zijn ze vóór Europa, morgen zijn ze tegen. Wij, kiezers, wij mogen onze keuzes veranderen; we moeten dat zelfs af en toe, als we met onze stem iets duidelijk willen maken. Maar politici moeten staan voor wat ze vinden, of ze daar nu populair mee worden of niet.

 

nieuwste column overzicht