GOLVEN  (januari 2005)

over rampen

Vergis ik mij of was 2004 het jaar van de tsunami’s? Opeens was dat woord er, en hoe! Een tsunami is een vloedgolf die even alles overspoelt, grote beroering wekt, schade aanricht, en dan weer wegebt, waarna het stil wordt, doodstil.

In Thailand lagen een week na de tsunami de westerlingen alweer aan het strand, terwijl de lijken nog aanspoelden. "Je leeft toch voor jezelf", vatte een middelbare Amsterdamse vakantieganger het bondig samen, terwijl een jonge Thaise zijn vlezige rug masseerde.

 

Het wemelde in 2004 van de tsunami’s.

Er werd een conrector vermoord in januari. Het land stond op zijn kop. Heel even. Wie horen we er nog over? De zeilen zijn gestreken en de wind verroert zich niet.

De dood van André Hazes en de nationale rouw rond diens uitvaart: een tsunami die hoofdzakelijk zwakbegaafden trof. Meteen daarop volgde een luwte van jewelste, en terecht.

De moord op Theo van Gogh. Even woei de hevige wind van het vrije woord over de lage landen. Toen ging alles weer liggen, stil, zoals Theo op het fietspad lag, roerloos. Nu horen we alleen zijn ouders nog: over Balkenende die vergeten was hen afdoende op te vangen. Gekrenkte trots in Wassenaar.

En dan Prins Bernhard, de heftigste tsunami van 2004. Hij was nog niet dood of een legertje door hem gerecruteerde dienaren van de kritische media (Martin van Amerongen zaliger, Pieter Broertjes, Jan Tromp) rukte aan om Bernhards straatje te helpen schoonvegen. Een leven vol leugens, zelfverrijking, egoïsme en bedrog trok als een vloedgolf vol verrotting over het land, in de gedaante van exquise reukwaters, rose champagne en zeldzame-dierenliefde. Zelfs Jeroen Krabbé (ach… Jeroen, de schat) dacht dat hij uitverkoren was vanwege zijn mooie rollen en zijn beeldige karakter. Maar Bernhard had hem uitsluitend nodig als plaatsbekleder op aarde, bij Barend & Van Dorp. Ingemaakt die Krabbé, met suiker en boter. Het was een schurk, die Bernhard, maar een slimme schurk.

Deze tsunami, de tsunami met de anjer, komt vast nog eens over ons, en nog eens en nog eens, als alle leugens geopenbaard mogen worden.

 

Verwachten we nog tsunami’s in 2005? Geert Wilders? Nee, een nuffig kapperswindje dat al gaat liggen voor het is opgestoken. Daar gaat geen golfje van klotsen.

Andere politieke tsunami’s dan? Welnee. We worden geregeerd door boekhouders die veinzen de inhoud van de jaarrekening te snappen, maar in werkelijkheid niet anders doen dan posten optellen en aftrekken. Af en toe ontsnapt hun een reutelende morele oprisping. Balkenende die vindt dat de schoolkinderen in het speelkwartier niet alleen mogen touwtje springen, maar zich ook met serieuzere zaken moeten bezighouden. Zoiets.

Verwachten we nog een roze tsunami dan? Als de imams even hun mond houden niet. En als ze dat niet doen, zal er ook niet veel gebeuren. Nederland is homomoe en de homo’s feesten liever, hun boa’s wapperend in de wind van elke tsunami die passeert. "We leven toch voor onszelf, tenslotte?"

 

Ik wens u een windstil en een kabbelend 2005.