BIJBEL  (november 2004)

over vertrouwd fundamentalisme

Bij de feestelijke aanbieding van de nieuwe bijbelvertaling las koningin Beatrix stemmig voor: "In het begin schiep God de hemel en de aarde. De aarde was nog woest en doods en duisternis lag over de oervloed, maar Gods geest zweefde over het water. God zei: 'Er moet licht komen,' en er was licht."

In drie zinnen wist Beatrix twee fouten de maken, waarmee ze het gemiddelde van Philip Freriks moeiteloos evenaarde (van oervloed maakte ze zelfs overvloed, een pikante verspreking).

 

Maar interessanter is het te zien wat de vertalers gedaan hebben met de klassieke passages over gelijkgeslachtelijke seks.

 

Leviticus 18:22 zegt in de vertaling van 1951:

"En gij zult geen gemeenschap hebben met een, die van het mannelijk geslacht is, zoals men gemeenschap heeft met een vrouw: een gruwel is het."

De nieuwe tekst luidt: "Je mag niet het bed delen met een man zoals met een vrouw, dat is gruwelijk." Goddank, ze hebben het niet minder erg gemaakt. Ik vreesde al voor regels als: "En niet bij je vriendje in bed kruipen, hoor; daar zijn wij niet zo dol op."

 

In Leviticus 20:13 staat: "Een man die gemeenschap heeft met iemand van het mannelijk geslacht, zoals men gemeenschap heeft met een vrouw, – beiden hebben een gruwel gedaan, zij zullen zeker ter dood gebracht worden, hun bloedschuld is op hen."

De moderne visie luidt: "Wie met een man het bed deelt als met een vrouw, begaat een gruweldaad. Beiden moeten ter dood gebracht worden en hebben hun dood aan zichzelf te wijten."

Kijk, daar hou ik van: "zij zullen zeker ter dood gebracht worden" is veranderd in: "zij moeten ter dood gebracht worden". Juist. Vanaf een hoog gebouw, met de kop omlaag. Werpt u maar! Niks zullen! Het is een gebod. En eigen schuld dikke bult!

Voor de theologische rakkers die een tekst als deze aanvaardbaar moeten maken, zit de grap natuurlijk in de zinsnede: "als met een vrouw". Daar kunnen we over twisten. Als twee mannen nu maar een vorm en een intentie voor hun seks vinden die anders is dan bij een man en een vrouw, is er niks aan de hand. Als ze maar niet pogen zich voort te planten, is het eigenlijk al voldoende. Die executie gaat dus nog even niet door helaas.

 

De apostel Paulus schrijft in zijn brief aan de Romeinen (1:27): "Eveneens hebben de mannen de natuurlijke omgang met de vrouw opgegeven, en zijn in wellust voor elkander ontbrand, als mannen met mannen schandelijkheid bedrijvende en daardoor het welverdiende loon voor hun afdwaling in zichzelf ontvangende."

Of zoals we vandaag lezen: "[...] en ook de mannen hebben de natuurlijke omgang met vrouwen losgelaten en zijn in hartstocht voor elkaar ontbrand. Mannen plegen ontucht met mannen; zo worden ze ervoor gestraft dat ze van God zijn afgedwaald."

Zowaar een bemoedigende gedachte. Wie de traditionele God van de christenen loslaat, vindt zijn loon in hartstocht en seksuele vrijheid. Een kwestie van interpretatie misschien, maar toch.

 

"God zei: 'Er moet licht komen,' en er was licht." Beatrix las het alsof ze God hoorde bellen met de Nuon. Er was verdomme weer eens geen licht vandaag! En ondertussen dacht ze aan Friso, die zeker geen gruwel was. En morgen liet ze fijn bekend maken dat Mabel zwanger was. Even flitste er een storende gedachte door haar hoofd: "Zou Klaas Bruinsma misschien toch niet geliquideerd zijn?" Maar dat denkbeeld verdrong ze onmiddellijk. Stralend nam ze het eerste exemplaar in ontvangst.