MOL  (april 2004)

in memoriam Albert Mol (1917-2004)

De nazit van een prachtig feest. Zo ongeveer noemde Albert Mol zijn oude dag, die gekenmerkt werd door pijn lijden en afscheid nemen. Zo’n zin is kenmerkend.

Hij roept de spanning op tussen de nazit en het feest, maar geeft tegelijkertijd een harmonisch soort berusting aan, die verlossend kan werken.

 

Die spanning uitte zich ook in het grote vakmanschap dat Albert Mol aan de dag legde. Of het publiek nu bestond uit twee vrienden op bezoek of heel televisiekijkend Nederland, Albert trad op. Soms een uur, soms een paar minuten, maar hij maakte theater. Zelfs in een telefoongesprek met hem ontkwam je er niet aan.

 

Veel mensen denken dat zijn aanwezigheid in spelletjes als "Wie van de drie" wat flodderig geïmproviseer behelsde. Maar wie goed kijkt, ziet dat Albert altijd een spanning creëert en vervolgens die spanning laat ontladen, waarna de bevrijdende lach komt, of de ontroering.

 

Zo deed hij het in "Wie van de drie", zo deed hij het in Koos Postema’s "Groot uur U" waarin hij over zijn homoseksualiteit sprak, en zo deed hij dat in de documentaire van Karin Junger, waarin hij zijn weerzin om mee te werken zo speelde dat hij thema van de film werd en de kern van de acteur Albert Mol liet zien.

 

In de commentaren van de bekende Nederlanders lijkt Albert Mol nu een soort heilige geworden. De vleesgeworden goedheid. Veel ervan is waar. Zijn gastvrijheid, zijn bijzondere intelligentie, zijn gevoeligheid, zijn altruïsme, zijn maatschappelijke moed: ze zijn boven elke twijfel verheven. Gelukkig was ook een stevige kritische zin hem niet vreemd en zou hij dezer dagen zeker ook een licht valse opmerking hebben gemaakt over zijn vrienden en hun tranen voor de camera’s. Hij zou de spanning hebben opgezocht en die hebben ontladen. En we zouden gelachen hebben.

 

Albert Mol wist wat hij deed. Hij was niet de nichterige flapdrol waarvoor velen hem in de jaren zestig en zeventig hebben aangezien. Een serieuze man en een innemende charmeur was hij. En een groot vakman, wiens jarenlange compromisloze aanwezigheid in de media een belangrijke rol heeft gespeeld voor de homo-emancipatie.

 

Ons past bewondering en dankbaarheid.