TERREUR  (oktober 2003)

over Balkenende, de tering en de nering

Heb je scheve tanden en zijn je ouders arm? Jammer, geen tandarts.

Ben je chronisch ziek en heb je weinig geld? Jammer, je zult nog armer worden.

Ben je werkloos? Jammer, dan zul je moeten lijden.

Verschil mag, van de Nederlandse regering. Verschil moet. Wie ziek, arm, oud of werkloos is, moet prikkels krijgen om zelf zijn problemen op te lossen.

Het is niet meer: eigen schuld, dikke bult ─  het is ook: geen schuld, toch dikke bult.

 

Waarom zouden we het hier anders doen dan in de rest van de wereld, waar armen arm zijn en rijken rijk? Waarom betalen de rijken hier voor de armen? Onzin toch?

Wie veel medicijnen nodig heeft, moet maar meer betalen. Solidariteit? Weg ermee. Wie gezond is, mag zijn centen houden. Kun je geen baan vinden, dan eet je maar wat minder (en moet je vooral niet ziek worden). Solidariteit? De werkenden hebben recht op meer.

 

Daar komt bij dat het veel prettiger is om rijk, gezond en succesvol in je werk te zijn, als er ook armen, zieken en werklozen bestaan. Het gaat niet om de prikkel die er gegeven zou moeten worden aan mensen in moeilijkheden om er op eigen kracht bovenop te komen, het gaat om de kieteling van wie lekker gezond en succesvol is.

 

De polarisatie is weer helemaal terug in de samenleving. Leve de liberalisering, leve de vrije-markteconomie, rijk wordt rijker en arm wordt armer. Wie werkloos wordt of ziek, heeft pech. Wie dan geen spaarpotje heeft, zal zijn eigen boontjes moeten doppen. In de nieuwe maatschappijvisie van onze overheid bestaan er grote verschillen tussen mensen en die verschillen zijn terecht. Wie werkt verdient, wie veel werkt verdient meer, en wie niet werkt (ziek of werkloos), is terecht een tweederangsburger.

En het gaat niet alleen meer om arm of rijk, ziek of gezond. Met evenveel energie wordt er gewerkt aan het versterken van de tweedeling autochtoon-allochtoon.

Zelfs de aloude contrasten tussen homo en hetero worden weer aangescherpt ("Hetero-Nederland is homo-moe").

 

In voorbije decennia kenden we de Rote Armee Fraktion, een terreurgroep die rijke, rechtse politici en industriëlen vermoordde. Alle terreur is uit den boze, maar een maatschappijvisie die ondersteunt dat de rijken en extreem-rijken in ons land nog rijker worden ten koste van wie het minder hebben, leidt tot verscherping van de posities. Fortuyn is vermoord. Anna Lindh is vermoord. De normen in Europa vervagen weer; de voedingsbodem is gestort en onze regering zaait onverdroten voort. Wie volgt?

 

nieuwste column overzicht