VADER  (juli 2003)

over de doop van het eerste kleinkind van Opa Zorreguieta

Gisteren was er het grote nieuws: Máxima is zwanger! En vandaag al wentelden de ministers en fractieleiders zich in het stof voor de Majesteit, luid schreeuwend "Natuurlijk mag de vader bij de doop zijn! Welkom, welkom, welkom!"

Het tekent de nieuwe politiek en hoe daar met principes wordt omgegaan. We hebben destijds een mooi vuistje gemaakt, lekker politiek correct, en nu maken we gewoon weer vuile handen. Want Balk en Zalm weten dat het de Majesteit niet behaagt als Opa Zorro thuis moet blijven, en van D66 hoeven we al helemaal geen rechte rug meer te verwachten.

 

Maar is de oude Zorreguieta welkom? Nee, natuurlijk niet. Hij is nog steeds de man die we niet bij het huwelijk wilden hebben vanwege zijn foute verleden. Heeft hij inmiddels dat verleden afgezworen? Heeft hij zijn excuses aangeboden aan de moeders van Argentinië die hun zonen verloren? Niets van dat al.

 

"Maar de doop is een privé-aangelegenheid", roepen de politici om het hardst. Dat zou mooi zijn. Dus de doop wordt in stilte verricht, in een of andere hofkapel, zonder tv en persfotografen? Dan mogen ze wat mij betreft alle foute vrienden uitnodigen waar de Oranjes zo dol op zijn, allemaal in de Koninklijke bus op naar het paleis, met Bernhard als reisleider.

 

De werkelijkheid is natuurlijk anders. Als het om God, Nederland & Oranje gaat, zijn kerk en staat niet gescheiden in dit land. Godsdienstige aangelegenheden van het staatshoofd en haar familie zouden in een pluriform land inderdaad privé moeten zijn en in beslotenheid worden gevierd, ver weg van de media, zoals de Majesteit dat met wel meer privé-zaken wil.

 

Maar de doop van de nieuwe telg komt op tv en in de kranten en hoort bij het charme-offensief dat de BV Oranje goed kan gebruiken na de problemen met het lastige Spaanse nichtje. En zo sluipt de foute familie van Máxima langzaam maar zeker ons staatsrechtelijke bestel in. En daar zal hij zitten, volop in beeld, als de trotse opa van een toekomstige monarch, maar ook als de handlanger van de moordenaars in het fascistische Argentinië van toen.