ROEPING (juli 2003)
over koekjes van eigen deeg
Heeft u ook zo’n bewondering voor missionarissen en zendelingen? Ze verlieten huis en haard om in den vreemde beschaving en geloof te gaan brengen. Ze verruilden een welvarend bestaan en de veilige schoot hunner familie om in armoede te leven en vaak het allernodigste te ontberen. Ze hadden een roeping. Ze riskeerden veel: menig missionaris is de kop gesneld en hoeveel zendelingen eindigden niet in de kookpot? Maar ze streden voor een goede zaak.
We beleven een nieuwe periode van zending en missie, maar deze keer zijn wij degenen die bekeerd gaan worden. Abou Jahjah en zijn makkers van de Arabisch-Europese Liga zijn onder ons om op legale en democratische wijze een nieuwe cultuur en een nieuwe religieuze wetgeving te stichten.
Ze bouwen kerken en scholen, ze geven lezingen en interviews, en het duurt niet lang meer of we gaan vanzelf inzien dat het ook voor onze bestwil is dat overspelige vrouwen worden gestenigd, dat we lijfstraffen herinvoeren, dat we djellaba’s en burqa’s gaan dragen, en dat alcohol, nicotine en homoseksualiteit verboden gaan worden. En niet alleen is het voor onze bestwil ─ de nieuwe God, het enige ware geloof dat de zendelingen prediken, gebiedt het!
En zie wat deze nieuwe missionarissen ervoor opgeven! Ze komen in een vijandige cultuur, in vaak barre klimaten, ze leven in achterstandswijken en krijgen slecht betaalde banen ─ discriminatie en hoon zijn hun deel. En toch zetten zij door: zij bouwen, zij verkondigen, en zij zullen niet rusten alvorens onze cultuur gecorrigeerd is.
En natuurlijk spiegelen zij zich aan onze missionarissen. Gingen die ook niet de vijandige wereld in om scholen en kerken te bouwen, om een nieuw geloof te prediken, om de achterlijke zwartjes broeken en jurken aan te trekken? En hoeveel landen hebben zij niet op legale en democratische wijze tot christelijke naties gemaakt, met christelijke wetgeving en christelijke leiders? Goed voorbeeld doet goed volgen. In Gods naam.
Hopelijk is onze West-Europese cultuur nog niet zo verworden dat wij soep trekken van Ali Baba en zijn veertig weldoeners. Wij hebben andere middelen om de opmars van de beschaving te stuiten. Toch?
