STEMMEN  (april 2003)

over strijd

-  Wat zeur je nou?

-  Ik wil het niet.

-  Eh?

-  Mijn hoofd staat er niet naar.

-  Waarom niet?

-  Mijn aandelen zijn gekelderd.

-  Zo.

-  Mijn lief heeft me verlaten.

-  Tjonge.

-  En als het aan mijn huisbaas ligt, sta ik volgende week op straat.

-  Gossie.

-  Da’s toch niet niks?

-  En die moeders dan, en die kinderen?

-  Waar?

-  Wat dacht je?

-  O dat.

-  En al die jonge soldaten.

-  Ja zonde.

-  En die gewonden.

-  Vreselijk.

-  En die vernietigde gebouwen.

-  Ongelooflijk hè?

-  En die honger.

-  Ja.

-  En die pijn.

-  Maar wat kan ik daaraan doen?

-  Schrijf er een column over.

-  Kan ik niet.

-  Je moet.

-  Ik heb nog wat liggen over de Koningin.

-  Doet dat ertoe?

-  En de Canal Parade.

-  Onzin.

-  En de homovervolging in Catatonië.

-  Straks gooien de Amerikanen een atoombom.

-  Alleen als Sadam gifgas gebruikt.

-  Dat zal hij.

-  Maar ik ben niet deskundig.

-  Je hebt toch een mening?

-  Ik haat al die zelfbenoemde deskundigen.

-  Alsof jij het niet altijd beter weet.

-  Ja, soms toevallig wel, ja.

-  Wat ga je nu schrijven?

-  Dat ik bankroet ben.

-  Goh.

-  En dat de jeugd mij ook niet meer ziet zitten.

-  Nou nou.

-  En dat ik me de laatste tijd helemaal niet lekker voel.

-  Tjongejonge.

-  Ja, jij hebt makkelijk praten.

­-  Ik begroef al drie vrienden dit jaar.

-  Mijn vader is anders ver in de tachtig.

-  Mijn beide ouders zijn al vijf jaar dood.

-  En mijn auto houdt het ook niet lang meer.

-  Zal ík die column voor je schrijven?

-  Kun jij dat?

-  Ik heb de titel al.

-  Nou?

-  Elk is zijn eigen leed het liefst.