RADICAAL  (april 2002)

over de vanzelfsprekendheid van revoluties

De homo-/lesbische emancipatie in Nederland kan niet meer worden teruggedraaid. Nou ja, dat hoor je vaak zeggen. Maar is dat zo?

Het is allemaal begonnen met de val van de Berlijnse muur. Niemand had verwacht dat Oost- en West-Berlijn nog eens verenigd zouden worden. Maar het ging zo snel: wie even niet oplette, had het gemist.

 

In Nederland kunnen we het ook. Jarenlang hadden we de mond vol over de multiculturele samenleving, over Nieuwe Nederlanders die we wilden respecteren in hun eigen cultuur en over integratie in plaats van assimilatie. En opeens waren we om. Aanpassen moesten ze zich, en snel ook. Of wegwezen.

 

Twintig jaar geleden kon je in Nederland gerust praten over pedofilie. Net als over de behoefte van kinderen aan lichamelijkheid en aan kinderlijke seksualiteit. Sinds Dutroux is het onderwerp niet meer bespreekbaar en met een gierende hardnekkigheid worden crimineel misbruik van kinderen en pedofilie op éen hoop gegooid, zelfs door politici en geleerden.

 

Het poldermodel was Neerlands trots. Een overlegcultuur waar in het buitenland met jaloezie naar werd gekeken. Maar het staat opeens bovenaan de lijst van snel te schrappen verworvenheden.

 

Wat me in deze voorbeelden het meest verwondert, is het bliksemkarakter van de veranderingen. Geen geleidelijke ontwikkelingen, maar revolutionaire omwentelingen, alsof iemand ergens een hendel overhaalt en we massaal van het licht naar het donker gaan. Of andersom. We zijn zoekend en zwalkend, maar het lijkt verdomd veel op stuurloos.

 

Er is een hele lijst van te maken: het succes van Pim Fortuyn, de verkettering van Paars, het algemeen gebruik van internet, de weerstand tegen de gedoogcultuur, de criminalisering van de Islam, het respect voor Henk van der Meyden – op een dag was het er en iedereen vond het heel gewoon.

 

Wat staat ons nog te wachten? Het einde van de monarchie? Zeker. De eenwording van Nederland en Vlaanderen? Zeker en vast. Het gedwongen afkicken van drugsverslaafden? Binnen nu en vijf jaar! Het terugdraaien van de openstelling van het burgerlijk huwelijk? Als het aan het CDA ligt wel.

 

Homo's en lesbo's weer terug in de kast als tweederangs burgers? Eén homoseksuele Dutroux is voldoende om dat te bewerkstelligen.