TOESPRAAK  (maart 2001)

over de openstelling van het burgerlijk huwelijk

Geacht bruidspaar, familie, vrienden... dan wil ik nu graag, in deze stijlvolle trouwzaal van ons mooie oude stadhuis, nog een persoonlijk woord tot het bruidspaar richten. Frits en Wim hebben me gevraagd het kort te houden. Maar tijdens ons voorbereidende gesprek hebben ze me zulke leuke dingen verteld, dat ik toch een en ander hier wil memoreren.

 

Het zal in de zomer van '96 geweest zijn dat Frits, als internationaal vrachtwagenchauffeur, pauzeerde bij een parkeerplaats aan de A2 en daar Wim tegenkwam, die toen nog als magazijnchef werkte bij Van Puffelen & Co. Het was meteen raak. Hoe Frits en Wim elkaar daar in de bosjes te grazen genomen hebben - u wil het niet weten. Ach, ze waren jong, nog geen dertig, en de jeugd valt veel te vergeven.

 

Wim vertelde me dat hij dacht Frits daarna nooit meer te zullen zien. Zo gaat dat, als je beiden thuis een leuk vrouwtje hebt zitten. Maar al drie weken later troffen ze elkaar in de darkroom van The Dirty Slate, waar Frits door Wim zeer bevredigend werd afgerost met de broekriem en waar ze, een paar uur later, nog gezamenlijk een meer dan gewillige, jonge Surinamer hebben uitgewoond. Wie zou het ze kwalijk nemen?

 

Leuk was ook die keer dat Wim tijdens de Canalparade in Amsterdam door de GG en GD van een boot moest worden gehaald omdat hij, terwijl hij zichzelf anaal penetreerde met een bierflesje, opeens dat flesje kwijt was. Frits vertelde: "Ik zie Wim daar nog in zijn blote kont met dat verenpak in die wachtkamer staan, blonde pruik, leren topje, en verder niets dan veren... En de mensen maar kijken... Later zei ik nog tegen die dokter: thuis hebben we altijd Grolschflesjes... Wat hebben we toen gelachen."

 

Ja mevrouw - och ik zie nu dat beide moeders al een traantje laten - vandaag is dan de grote dag. Uw jongens, onze jongens mag ik wel zeggen, hebben elkaar zojuist het jawoord geven. Zo is het dan toch nog goedgekomen. Ik heb me zelfs al laten vertellen dat er misschien wel kleinkinderen voor u in zitten. Dat wordt dan hooguit een zwakbegaafd Nederlands kindje zonder armpjes, want zo'n mooi Columbiaantje wagen ze d'r niet aan, maar toch, zei de dichter niet reeds: "Als het kindje binnenkomt, juicht heel het huisgezin."

 

Vandaag is een grote dag. Eh jongens, ik hou het echt kort, maar zouden jullie misschien even...

 

Een grote dag zei ik, twee mannen hebben elkaar hun hart gegeven en beloofden elkaar zojuist trouw ten overstaan van de getuigen.

 

Wim, zou je alsjeblieft die hand, niet daar nee, gewoon even bij je houden nog...

 

Zij zeggen daarmee tegen de samenleving: wij hebben voor elkaar gekozen, in goede en in slechte tijden, wij willen voor elkaar zorgen, zoals ze dat ook zeiden toen ze beiden een paar jaar geleden - haha, ieder apart natuurlijk - met hun jonge vrouwtjes in het huwelijk traden. Maar goed, de tijden veranderen.

 

Wim, wil je daar onmiddellijk mee stoppen? En doe dat ding terug. En jij Frits, ga alsjeblieft weer rechtop zitten en veeg je mond af.

 

Vandaag dus gaven Wim en Frits elkaar hun jawoord. Dit is de mooiste dag uit jullie leven, jongens, en ik hoop dat jullie over 25 jaar... Wim wat doe je nou? Waar ga je heen? Frits toe nou, blijf nou hier... Jongens, jongens alsjeblieft...

 

Ja, dames en heren, ik stel voor dat u maar weer naar de auto's gaat. De jongens zijn waarschijnlijk al op weg naar de kerk, of zo...