BABBELBANG  (februari 2001)

over de nieuwe truttigheid

De seksuele bevrijding van de homoman staat nog in de kinderschoenen. Zo, die is d'ruit. Twintig jaar geleden was er meer seksuele vrijheid dan vandaag de dag. Ook een mooie openingszin. Maar het ergst is: soms denk ik dat het nog waar is ook.

Wie, zoals ik, de laatste weken af en toe eens is gaan kijken op een paar virtuele babbelboxen, komt tot verontrustende conclusies. Er wordt ge-chat en gebabbeld dat het een aard heeft. Iedereen is even geil en gulzig, de opwinding spat van het scherm. Maar als het er op aankomt, zijn de meeste mannen en jongens alleen maar bang.

 

Okay, de helft valt af omdat ze ouder, dikker en lelijker zijn dan ze gemeld hadden. Wie liegt, maakt geen afspraak. Maar de andere helft valt af omdat ze geen afspraak durven of kunnen maken. Internetsociologen zouden kunnen concluderen dat 80% van de Nederlandse homo's nog bij zijn ouders woont en niet alleen van huis mag.

Een nog hoger percentage kan thuis absoluut niet gebeld worden. Wie wel gebeld kan worden, heeft doorgaans een GSM met een nummer dat niet bestaat of van een volslagen onwetende ander is.

Ook heerst er een grote reisangst. Vijftien kilometer is gemiddeld de grens. Voor meer wenst men niet in de auto en al helemaal niet in het openbaar vervoer te stappen.

 

Van de paar keer dat er van een serieus contact sprake leek te zijn en ik de betreffende knaap wel bij mij thuis wilde noden, werd ik in meer dan 95% voor compleet gek versleten als ik wilde weten wie ik in huis haalde. Lieden die zelf voor geen goud te bellen of te bezoeken waren, vonden het volkomen geschift dat ik geen anonieme bezoeker in mijn huis wilde hebben.

 

Zelf deed ik nooit moeilijk. Wie meer wilde weten, verwees ik naar mijn website waar ik met foto en al te zien ben en waar ook mijn adresgegevens te vinden zijn. Maar zelfs die openheid en eerlijkheid werden niet beantwoord.

 

Wat is de conclusie? Bestaat de seksbeluste gemeente in virtueel homoland uit louter drooggeilers? Zijn chatboxbezoekers notoire leugenaars en anderszins onbetrouwbaar? Of leeft een groot deel van de computersekszoekenden inderdaad angstig thuis bij vader en moeder, zonder de gelegenheid privé te bellen of gebeld te worden en zonder de mogelijkheid eens een avondje discreet op pad te gaan?

 

Hoe dan ook, ik werd er buitengewoon droevig van. Leve de homo-emancipatie. Leve de seksuele revolutie. Leve de nieuwe truttigheid.