1983  (augustus 2000)

over homoseksualiteit in Roemenië

Het zal zomer '83 geweest zijn, augustus. Met mijn familie reisde ik door Roemenië. De laatste week brachten we door aan de Zwarte Zee.

Mijn ouders en mijn zusje waren al op hun hotelkamers. Ik wandelde nog wat buiten, op zoek naar... ja, op zoek naar wat? In de afgebladderde badplaats was na negen uur 's avonds weinig te beleven.

Luisterend naar verre geluiden hing ik wat tegen de leuning van een trappenstelsel dat naar het strand leidde. Naast mij kwam een jongen staan. Zwijgend, maar wel kijkend. Na enige tijd vroeg hij in moeizaam Engels of ik wist hoe het laat het was. Dat wist ik al.

 

We raakten in gesprek en na uitgebreid aftasten en steeds persoonlijker vragen stellen, van weerskanten, begon hij te vertellen hoe moeilijk het was. Op seks tussen mannen stond gevangenisstraf en zeker als dienstplichtig militair was je erg kwetsbaar. Zelfs praten was gevaarlijk.

Nee, hij mocht niet in mijn hotel komen. Ook dat was voor hem al strafbaar.

Ik zei hem dat ik alle verantwoordelijkheid op me zou nemen als iemand er iets van zou zeggen. Het was me trouwens al vaak opgevallen dat zich 's avonds alleen na lang aandringen personeel in de lounge vertoonde. De kust leek veilig.

 

Enkele uren later bracht ik hem weer naar buiten. De volgende dag meende ik hem op het strand te zien. Maar van dichtbij was het een heel andere jongen.

Pas later besefte ik hoeveel risico we hadden gelopen. Ik hoorde dat in hotels alle in- en uitgaande bewegingen op video werden vastgelegd. Hotelkamers hadden vaak verborgen microfoons. Hotelpersoneel was soms niet alleen maar hotelpersoneel.

 

Ieder jaar in de zomer komen de herinneringen terug. Telkens als ik Roemenië op het nieuws zie, denk ik weer aan de jongen. Hoe zou het hem toch zijn vergaan?