RIJK!  (november 1999)

over de kosten van de gezondheidszorg

Ik word rijk. Ik word rijk en een weldoener van de mensheid, maar niet in die volgorde. Ik heb een uitvinding gedaan waar iedereen beter van wordt: ik, de farmaceutische industrie, de overheid en de burger. Dus wat willen we nog meer?

 

Stel je toch eens voor dat je als gebruiker van medicijnen voortaan een kwart minder gaat betalen voor een maandelijkse portie. En stel je eens voor dat je als fabrikant maar de helft van je product hoeft te leveren en toch voor driekwart betaald krijgt! Dat is 25 procent extra winst. Van dat kwart gaat de helft naar mij, een beetje naar de overheid en de rest is voor de aandeelhouders. Ik zal u uitleggen hoe het in zijn werk gaat.

 

Omdat ik een slechte slaper ben, heeft mijn huisarts mij een hoeveelheid middelen verstrekt die ik in geval van nood kan innemen. Ondanks (of juist dankzij) de ontspanning van de vakantietijd was het de afgelopen weken louter tobben. U kent dat misschien: je stapt moe in bed, leest nog wat tot je ogen dicht dreigen te vallen, en op het moment dat je - het licht uitgedaan - je hoofd op het kussen legt, ben je klaarwakker en beginnen je hersenen een zeer actief en eigen leven te leiden.

 

Als dat geruime tijd geduurd heeft en ik met recht en reden afstand gedaan heb van de hoop op een spontaan inslapen, loop ik naar de keukenkast, neem een slaappil in, drink een groot glas water, stap terug in bed, en lees nog wat totdat de ogen wederom dichtvallen. Daarna zak ik meestal weg in een redelijk goede slaap, en word ik 's morgens, nog wat duf van de pil, toch altijd weer te vroeg wakker.

 

Omdat het op een bepaalde avond de achtste keer in successie was dat ik van de chemie gebruik zou hebben moeten maken, bedacht ik het volgende.

Na het ritueel van in bed stappen, lezen, ogen dichtvallen en vervolgens niet in slaap kunnen komen, ben ik wederom opgestaan en naar de kast gelopen. Ik heb het doosje met de slaappillen bekeken, een groot glas water gedronken en ben ten slotte (dus zonder de pil geconsumeerd te hebben) teruggekeerd in bed, waarna ik weer even las tot de ogen dichtzakten etc.

 

Tot ieders en vooral mijn eigen verbazing sliep ik daarop uitstekend in en werd ik, met de gebruikelijke dufheid van het gebruikte slaapmiddel, als altijd te vroeg weer wakker. Maar ik had wel geslapen. En zonder pil...

 

Dit procédé biedt ongekende mogelijkheden. De patiënt behoeft slechts alle rituele handelingen behorende bij het slikken van het medicijn uit te voeren, echter zonder het medicijn in te nemen, en de werking is gegarandeerd.

In de praktijk betekent het, dat een patiënt slechts gedurende de helft van de maand het werkelijke middel hoeft te slikken, en daarna een tweetal weken met mijn, nog slechts uit het doosje met de bijsluiter bestaande middel voortkan.

 

Omdat de geest wel goed maar niet gek is, zal na verloop van tijd gewenning optreden en moet de pil een aantal dagen weer wel gebruikt worden, waarna de cyclus opnieuw van start gaat.

In wezen is dit niet anders dan een virtuele variant van het homeopathisch principe: hoe sterker de verdunning, des te effectiever het middel.

 

Ik heb dus patent aangevraagd en verwacht binnenkort op alle fronten goedkeuring en instemming. Dan kunnen we het middel in productie gaan nemen en licenties verlenen aan allerlei farmaceutische bedrijven.

Minister Elsborst zal trots op me zijn: de kosten van de medicijnverstrekking in Nederland worden met een kwart verminderd, terwijl iedereen er beter én rijker van wordt. (Zie de inleiding van deze column.)

 

Of zit er toch nog ergens een denkfout?