BI  (juni 1998)

over biseksualiteit

Ik was er helemaal klaar voor: uitgeslapen, aangekleed, verwachtingsvol en blij van zin. Bij nader inzien had ik me echter beter kunnen instellen op een reis terug in de tijd. Wie wil weten hoe het dertig jaar geleden toeging in de wereld van homo's en lesbo's moet eens naar een landelijke BI-eenkomst, net zoals ik. Het was in Nijmegen, een congres voor, door en over biseksuelen. Op een snoeihete dag.

 

Nee, aan mij zou het niet liggen. Had ik in het verleden wel eens iets bits geschreven over de bi's ("Als de oorlog uitbreekt, worden alle biseksuelen weer hetero"), nu zou het allemaal anders zijn. Zelf beschouwde ik me van jongsaf aan als biseksueel, al was mijn praktijk toch overwegend op de eigen sekse georiënteerd. Kortom: ik had er zin in. Temeer daar er leuke workshops waren: sm voor beginners o.a. en contactadvertenties schrijven!

 

Maar wat een droefenis! O ja, het waren aardige mensen allemaal, maar wat een burgerlijke vertoning, wat klaaglijk, wat angstig, wat braaf en wat heteroseksueel! Ik voelde me opeens weer in een praatgroep van vijfentwintig jaar geleden, tussen "gevoelsgenoten" die het wel waren, maar het niet durfden, want o jee hun familie en o jee hun werk en o jee de maatschappij.

 

Ik heb de hele BI-eenkomst bijgewoond, maar voelde me als een vleeseter tussen louter vegetariërs. Droeve aangepastheid was er troef. Wie ik ook sprak was getrouwd of had anderszins een heterorelatie (gehad) en homoseksualiteit leek voor hen niet meer dan een verboden vruchtje op de verder o zo biologisch dynamisch verantwoorde fruitschaal. En wat leken ze allemaal op elkaar. Biseksueel zijn betekent vooral niet opvallen, zo doorsnee en gewoon mogelijk leven, een keurige burger zijn, en pas als de boze maatschappij even niet oplet stiekem iets tegennatuurlijks doen.

Dat iemand zich pas bi zou mogen noemen als hij afstand had genomen van het traditionele heteroseksueel-dominante patroon en zijn afwijkende kanten had geaccepteerd, heb ik maar niet verkondigd. Het zou zeker tot verwijdering van de manifestatie hebben geleid. Maar zo is het wel: een bi is een homo of lesbo die het ook met het andere geslacht kan, en niet andersom!

 

Het was dus duidelijk dat veel van de aanwezigen weinig voelden voor aansluiting bij de homo-/lesbische beweging. Ze waren immers niet homo-/lesbisch. Ze waren bi en in de praktijk betekent dat heteroseksueel, getrouwd, met kinderen, en eens per jaar vakantie van jezelf.

Aansluiting zoeken met bij voorbeeld het COC zou te veel van de verborgen biseksuelen afschrikken. (Gelukkig denkt men daar in Nijmegen anders over, waar de plaatselijke initiatiefgroep GOBI zich wel bij het COC heeft aangesloten, al lispelen boze tongen dat ze vooral geld verwachten uit de COC-kas...)

 

Er zou eens een frisse wind door de BI-weging moeten waaien. Hoe deden de homo's en lesbo's dat twintig jaar geleden? Stampij maken, zichtbaar zijn, je niet aanpassen, de barricaden op. Maar daarvoor waren de bi's op de BI-eenkomst veel te braaf. Stel je voor dat de maatschappij ze zou afkeuren! Bi zijn is jezelf verbergen en verbaasd zijn als niemand je uit de kast sleurt.

 

De BI-eenkomst eindigde met een film die zo vertoond werd dat het beeld afzichtelijk en het geluid deerniswekkend was. Om de een of andere reden werden alle bijgeluiden (straatrumoer e.d.) zwaar versterkt en klonken de dialogen als in de verte uitgesproken. Het leek wel kenmerkend voor de BI-weging: veel achtergrondgeruis en weinig in de frontlinie. Ik heb de film niet uitgezeten (en veel anderen evenmin).

 

's Avonds was er feest, met darkroom! Dat zal een dolle boel geweest zijn. Een  theekransje van bejaarde SGP-ers lijkt me opwekkender. Of zou ik toch iets gemist hebben? Dat lezen we dan wel in de ingezonden brieven.