HETERO'S  (mei 1998)

over de tegenstelling homo-heteroseksualiteit

Het rapport De heteroseksuele school toont het oorverdovend aan: je kunt voorlichten wat je wilt, maar echte tolerantie bereik je er niet mee. Hoe verlicht we onze tijd ook vinden, op school is heteroseksualiteit de norm, en het valt niet mee je daaraan te onttrekken.

 

We kunnen wel hard roepen dat de emancipatie voltooid is en dat we niet langer moeten zeuren over meer rechten, over subsidie, en over discriminatiebestrijding, maar het systeem laat zich niet dwingen. Wat we als homo-/lesbische beweging bereikt hebben, is veel; maar het is ons niet gelukt de samenleving zo te veranderen dat de vanzelfsprekendheid van de heteroseksualiteit niet meer zo vanzelfsprekend is.

 

Het systeem laat zich niet dwingen en ik denk dat daar een sterk biologisch bepaalde reden voor is. Hetero's zijn doorgaans meer dan homo's of lesbo's gericht op het verwekken van nageslacht, op het instandhouden van de soort. Maar bij dat laatste hoort ook dat je het nageslacht zo veel mogelijk stimuleert het zelfde te doen. Wil de heteroseksuele soort overleven dan moet zij heteroseksuele jongen voortbrengen. De hetero streeft dus niet alleen naar reproductie van de soort maar ook naar reproductie van het systeem dat de soort in stand houdt.

 

Als homoseksualiteit dus ergens tegennatuurlijk is, dan is het om dat de seksualiteit van homo's en lesbo's niet gericht is op het instandhouden van het systeem. De biologische aandrift van het heteroseksuele zoogdier mens om zichzelf en het systeem te reproduceren is zo sterk, dat hetero's er helemaal niet bij gebaat zijn om mee te werken aan een verandering van het maatschappelijk bewustzijn.

Je kunt een hetero hooguit dresseren tot tolerant gedrag, al of niet ondersteund met homobeschermende wetgeving. Hem of haar uit zichzelf laten meewerken aan een samenleving die de heteroseksuele ordening niet centraal stelt en daarmee ruimte schept voor de vanzelfsprekendheid van homo- én heteroseksualiteit, zal om puur biologische redenen nooit lukken.

 

Daarom is het CDA tegen de openstelling van het burgerlijk huwelijk (net als een ruim aantal VVD-kamerleden en net als onze minister-president). Daarom blijven leraren op school demonstratief vertellen over hun echtgeno(o)t(e) en hun kinderen. Daarom zijn leermiddelen op school nooit neutraal als het gaat om seksuele oriëntatie (laat staan dat er vanzelfsprekende homoseksualiteit in voorkomt).

Daarom zijn zelfs zogenaamd verlichte hetero's die heus reuze tolerant zijn soms ook verwoede tegenstanders van de Gay Games of van andere uitingen van een homo-/lesbische cultuur waarin de vanzelfsprekendheid van die cultuur niet meer ter discussie staat.

 

Hoe ruimdenkend de Nederlandse hetero ook is, het blijft een ruimdenkendheid die bestaat bij de gratie van de heteroseksuele vanzelfsprekendheid, van de biologisch bepaalde reproductie van het heterosysteem, waarbij tolerantie alleen mag bestaan als een gunst aan een groep die zich per definitie en definitief tegennatuurlijk weet.

 

Ken je plaats homo en lesbo: weet dat je in de marge thuishoort, hoe succesvol, welvarend, geëmancipeerd en geïntegreerd je ook lijkt. Zelfs de meest goedwillende hetero ontkomt uiteindelijk niet aan het systeem.

En als we er al ooit in slagen het systeem te veranderen, zullen we tot die tijd moeten blijven vechten voor de gelijkberechtiging van iedereen die niet traditioneel heteroseksueel is.

Bij de coming out van bijna elke jonge homo of lesbo begint de homo-/lesbische emancipatie van voren af aan in een doorgaans heteroseksueel gezin, op een heteroseksuele school, in een heteroseksuele maatschappij. Tot we een ons wegen.